Kapiling ng pamilya sa Pasko

Ang mga tauhan at mga pangyayari sa kuwentong ito ay kathang-isip at hindi tumutukoy sa mga tunay na tao at situwasyon.

Pasko. Pinakapaboritong pagdiriwang ng taon para kay Juliette ngunit kamuntik nang maging okasyong katatakutan niyang dumating at magbabadya ng pagkakabuklod ng pamilya niya. Ang dahilan ay hindi niya sinadya. Ang dahilan ay hindi niya kagustuhan at hindi niya naiwasan. Salamat at sa Paskong ito ay makakadama siya ng ligaya sa buhay niya at ito ay tunay na himala ng langit.

Sa loob ng maraming buwan ay parang bilanggong walang lakas ng loob na lumabas ng bahay nila si Juliette, takot na makihalubilo sa ibang tao, takot na pumunta sa lugar na maraming tao.

Noong unang inatake ng matinding nerbiyos o panic attack si Juliette ay may miting ang mga magulang at mga guro sa auditorium ng eskuwela. Isa lamang ito sa maraming mga miting na dinadaluhan niya. Walang libreng oras ang kaniyang mga araw. May part time siyang trabaho. Siya ang namamahala o nag-oorganisa ng mga kung anu-anong proyekto ng eskuwela at ng komunidad. Isang milyong mga bagay yata ang pinagkakaabalahan ng isip niya. Ilang beses na siyang naging presidente ng ganito’t ganoong organisasyon. Kasalukuyang may debate tungkol sa isang isyu sa eskuwela nang makaramdam si Juliette ng parang nag-aalab na kaba sa dibdib niya. Itinuon niya ang isang kamay sa dibdib. Natakot siya. Malakas at mabilis ang tibok ng puso niya. Habang tumitindi ang kaba niya ay nagsimulang umikot ang tingin niya.

Kinailangang umalis siya sa lugar na iyon. Sinunggaban niya ang handbag niya at coat at halos magkandarapang nilisan ang malaking auditorium. Nilinga siya ng nagtatakang mga kakilala at kaibigan. Bumuti ang pakiramdam niya nang nasa pasilyo na siya ng eskuwela. Ngunit nanginginig pa rin ang lahat ng kaniyang kalamnan. Huminto siya sa isang water fountain at uminom. Nangangatal ang mga kamay niya. Mabagal at maingat siya sa pagmamanehong pauwi.